نسیم خنک بی تو باد سوزانیست

      که از تلاطم امواج خاک صحرایی

        به گونه گل صد برگ می خورد گاهی
 
          ستاره بی تو به شمعی شکسته می ماند

         که صد هزار قطره خامشش کردند

         و در عزای فروغش سیاه پوشیدند

             و شب بدون حضورت

              چه ساکت است و چه غمگین

            سیاه پوش و عزادار

              پناه برده به ظلمات آسمانی خویش

          و کعبه را بنگر

          کعبه ای که ساختمش

         زعشق جاودانه خویش

         و زود بگو:

          کعبه بی خدا دیدی؟!!!

      (zohreh)